Dolmuş durakta yolcu beklemektedir.  Ön kapıyı açan bir müşteri şoföre sorar;

• Heykel’e çıkıyor mu?

Şoför yanıtlar;

• Hayır ağabeyciğim, yanından geçiyor!

***

Dolmuş son durağa doğru ilerlemektedir.  Acelesi olduğu anlaşılan orta yaşlı bey inmek üzere hamle yaparken, şoföre seslenir;

• Orta kapıyı rica ediyorum.

Şoför;

• Ayıp ettin ağabey, al senin olsun!

***

Büfeden bir paket sigara almak niyetinde olan yolcu, dolmuşun geldiğini görünce hemen durağa hamle yapar ve öne oturur.  Elindeki parayı uzatır;

• Bir Monte Carlo lütfen.

Şoför gülerek yanıtlar;

• Hayır ağabey, biz Paris’e kadar gidiyoruz.

***

Anne kız dolmuşa binerler. Anne ön sıraya oturmuştur, kız ise arka sıraya yerleşir. Her ikisi de cüzdanlarına davranırlarken, anne;

• Dur kızım ben önden vereyim.  Benim ki bozuk zaten.

Kız arka sıradan yanıtlar;

• Aman ne olacak sanki, benimki de bozulacak nasılsa!

***

 Sayın Ahmet Davutoğlu seçim gezilerine hız verdi.  Günde birkaç toplantıya katılıyor.  Son söylemi İzmir’den geldi ve şöyle seslenmişti katılan İzmirlilere;

“İzmir, hiç kimsenin kalesi değildir.  İzmir herkesindir.  İzmir, AKP’nin kalesidir!”

***

İşte gördüğünüz gibi dolmuş muhabbeti ile koşut gidiyor siyasetçilerimizin söylemleri.

Derler ya, “Binmişiz bir alamete, gidiyoruz kıyamete!”

Ne diyelim, gelecek günler hayırlara vesile olsun!..

                                                                                                          Erdal Akalın (03.02.2015)