Gün gelecek gazeteciliğin öylesine bir meslek haline geleceğini hiç ama hiç tahmin etmezdim.

Gazeteciliğin, ne yazık ki, okumayan, bilgi dağarcığı fakir, kelime haznesi sığ, en önemlisi ise, mesleğin bir kolejli terbiyesi ile yapılması gerektiğinden bir haber, küstah ve üç günlük meslek yaşamına rağmen kendisini dev aynasında görenlerin elinde kaldığına tanıklık ediliyor.

Gazeteci kimliğine sahip kişilerin utanç verici olayları, davetlerde yaşanılanlar, deplasman maçlarına gidebilmek veya üç liralık maç bileti için yönetici işadamlarına dil döken, izinsiz ilan kullanan, bu ilanların parasını alabilmek için değişik, kural dışı yöntemlere baş vuran bu türedi gazetecilerin ortaya koydukları gazeteci profilinden büyük rahatsızlık duyulduğuna onlarca kez tanıklık ettim.

        “Sıçan olmadan çuval dibi delmek” deyimiyle örtüşenler yüzünden Mersinli işadamları, bazı seçilmişler işini doğru-dürüst yapan gazetecilerin telefonlarına bile çıkmaz oldular.

Ayrıca, bu tip gazetecilerin neden oldukları bazı olaylar sohbetlerde müstehzi ifadeler kullanılarak anılıyor olmasından kendini bilen ve mesleğin etik kurallar içinde yapan bazı duyarlı gazetecilerin ortak kaygısı olmasına karşın basın meslek örgütlerinin duyarsızlığına ise bir anlam veremiyorum.

Bu kontrolsüzlük, adam olmadan gazeteci olduğunu ve cahilliğine rağmen aklın her yaşta olacağını sanan bazı kendini bilmezler, ellerindeki yayın organı aracılığı ile eski (yaşlı) gazetecilerin yaşı ve rahatsızlıklarıyla alay ederek bu yüzden onlara mesleği bırakmalarını “defolun, gidin artık, yerinizi gençlere bırakın” sözleriyle ifade ederken, bu kompleksleri ile ortaya koydukları tavır kendilerinin gerçek gazeteci olmadığını ortaya koyduğunun farkında bile değiller.

 “önce insanım, sonra gazeteci” özdeyişinde işaret edilen “önce insan” olmayı başaramayanlar ne yazık ki yaşamlarını büyük bir pişkinlik içinde gazeteci veya gazeteci-yazar sıfatı ile sürdürüyorlar.

        Halbuki;

İyi bir gazeteci öncelikle mesleğinin ahlak kurallarının ne olduğunu öğrenerek uygulayan ve büyük bir olgunluk içinde topluma kültürü ile örnek olan kişidir.

Bu yüzden Mersinliler, gerçek gazetecilerin ve kendisini gazeteci sananların bir takım kişilerin eski mesleklerini ve nasıl bir kişiliğe sahip olduklarını çok iyi biliyor.

“Konuşma ki cahilliğin anlaşılmasın” deyiminden bir haber ve “Büyüklerine defolun gidin artık” diyen o bücürlerin duaları kabul olsa veya ellerinde bir güç bulunsaymış eğer;

Bunlar, Türkiye’de ne Burhan Felek, ne İlhan Selçuk, ne Cüneyt Arcayürek, , ne Hasan Pulur, ne Oktay Ekşi, ne Hikmet Çetinkaya, ne Emin Çölaşan, ne Bekir Coşkun, ne rahmi Turan, ne Mehmet Ali Birand, ne Hıncal Uluç, ne Taha Akyol, ne Fikret Bila, ne Güneri Civaoğlu, ne Melih Aşık, ne Güngör Mengü, ne Selahattin Duman, nede  Şansal Büyüka gibi değerlere gazetecilik yaptırılmayacaklarmış meğer.

Haydı oradan bacaksızlar.

Önce işinizi meslek terbiyesi içinde sürdürün ve kurallara saygılı olmayı öğrenin olur mu ?.

Saygıyı hak eden herkese saygılar.

Ziya Keskinışık